کسب‌وکارهای نوپا:نویسندگی شغلی است که پایان ندارد.در سال ۱۹۵۵، جیمز تربر، که هوش بی نظیرش او را به یکی از مهم ترین نویسندگان آمریکایی قرن بیستم تبدیل کرد، این نکته را نوشت که : «هیچ وقت نمی دانم چه زمانی نمی نویسم. گاهی همسرم در یک مهمانی پیش من می‌آید و می‌گوید: «لعنتی، توربر، دست از نوشتن بردارید.» او معمولاً مرا در وسط یک پاراگراف می‌گیرد. توربر، که کارنامه پربارش شامل «زندگی مخفیانه والتر میتی» و «نبرد جنسیت‌ها» (هر دو اقتباس شده در فیلم) بود، خطرات شغلی ذاتی در ذهن نویسنده را به تصویر کشید. نوشتن یک فرآیند صنعتی و مکانیزه نیست. هیچ دوره زمانی وجود ندارد.هم اینک اعتصاب نویسندگان هالیوود ، در سومین ماه خود است، برای هزاران عضو انجمن نویسندگان آمریکا همان چیزی را انجام داد که خانم تربر از همسرش خواسته بود – آنها را مجبور به توقف نوشتن کرد.
بر اساس قوانین اعتصاب WGA، اعضای اتحادیه از ارائه خدمات نوشتاری برای همه شرکت‌هایی که بخشی از اتحاد تولیدکنندگان فیلم و تلویزیون و مجموعه‌ای از فعالیت‌های جانبی مرتبط هستند، منع می‌شوند. به عبارت دیگر: بدون نوشتن، بدون صحبت در مورد نوشتن و بدون صحبت و یا تدبیر در مورد نوشتن باید زندگی کنند. در حالی که این یک زندگی است و نوشتن را نمیتوان متوقف کرد، این موضوع یعنی خلاقیت را به طور کامل خاموش کنید. نویسندگی حرفه ای است که در آن جریان دائمی افکار در ذهن فرد می گذرد و در ایده ها و کلمات به صفحاتی تبدیل می شود که به برنامه های تلویزیونی، فیلم های بلند، کتاب و نمایشنامه تبدیل می شوند. نوشتن را متوقف کنید؟ انگار از یک مرغ بخواهید که تخم نگذارد یا خورشید نتابد. تعداد زیادی از اعضای WGA از زمان توقف خود استفاده می کنند ونویسندگان هالیوود به دنبال این بوده اند که جوشش خلاقانه خود را بدون نقض قوانین صنفی از بکارببرند، از نوشتن کتاب گرفته تا راهنمایی نمایشنامه نویسان جنگ زده تا ساخت سفال و نگهداری از جوجه ها.
سال گذشته پس از حمله روسیه به اوکراین، ژاکلین رینگلد، فیلمنامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس، به عنوان مربی نویسندگی با Young Playwrights اوکراین همکاری کرد. رینگلد یکی از 16 فیلمنامه نویس و نمایشنامه نویسی است که نوجوانان اوکراینی را که اکثر آنها به دلیل جنگ آواره شده اند، راهنمایی می کنند. او می گوید که اعتصاب به او زمان بیشتری برای اختصاص دادن به این پروژه داده است. آنها سه بار در هفته از طریق Zoom ملاقات می کنند، زیرا اوکراینی ها نمایشنامه های 10 دقیقه ای می نویسند و تجربیات خود را از جنگ توصیف می کنند.
برای کاله فوترمن، نوشتن یک عنصر اساسی زندگی است، بسیار شبیه اکسیژن. او گفته: «من برای پردازش دنیا بدون داستان ساختن تلاش می کنم. «حتی وقتی به خودم می گویم که نیازی به نوشتن یک مطلب ندارم.برای برخی از نویسندگان، اعتصاب فرصتی است برای انحراف کامل از مشاغل روزانه داستان نویسی. جانت لین، نویسنده و تهیه‌کننده در لس‌آنجلس در نمایش‌هایی مانند «بریجرتون» و «اورویل»، متوجه شد که ساعت‌ها حضور در مراسم اعتصاب او را خسته‌تر از آن می‌کند که قلم به دست بگیرد. بنابراین وقتی دوستان نویسنده دیگر به او پیشنهاد کردند در یک استودیوی سفالگری در کالور سیتی به آنها بپیوندد، او از جا پرید.
لین که خود را از طرفداران پرشور نمایش بریتانیایی “پرتاب سفال بزرگ به پایین” توصیف می کند، شروع به شرکت در کلاس هفتگی سفال سازی کرد. او گفت: «این نوع متفاوتی از خلاقیت است که خوب است. “این یک خلاقیت لمسی است.”او گفت: «وقتی دارم این فیلمنامه‌ها را می‌نویسم که هرگز روشنایی روز را نخواهند دید، احساس زودگذری می‌کنم. “اینطور نیست که نوشته شما چاپ شود و برای همیشه در خاطر خواهد ماند. انگار داریم هوا می سازیم. ما پل نمی سازیم، ما سرگرمی ایجاد می کنیم.» اما وقتی او پشت چرخ سفال سازی است اوضاع عوض میشود. لین گفت: «شما چیزی درست می‌کنید، و در پایان روز، آن را شکل می دهید و آن را لعاب می‌دهید و آن را به خانه می‌آورید و می‌توانید از آن استفاده کنید. این چیزی است که فراتر از یک شب تلویزیون در زندگی شما وجود خواهد داشت.»”و این یک چیز شگفت انگیز است. اما چیز خوبی در این مورد وجود داشته است. این فقط چیز روحیه خودم است. و بنابراین هم وحشتناک و هم رهایی بخش است.»
با این حال همه نویسندگان اینگونه نیستند آنها منتظرند دوبره بنویسند.
گروه آموزش
افزودن دیدگاه