کسب‌وکارهای نوپا:نوآوران بازیافت به ما نشان می‌دهند که چگونه در مورد زباله‌ها تجدید نظر کنیم و آنها را دوباره استفاده کنیم.هر ساله حدود ۱۰۰ میلیارد لباس در سراسر جهان تولید می‌شود و ۹۲ میلیون تن زباله لباس در محل‌های دفن زباله دفن می‌شود. با توجه به این حجم عظیم زباله، منطقی است که فکر کنیم تنها راه پیش رو، کاهش رشد مد است.
اما آیا مد و کاهش رشد می‌توانند همزمان وجود داشته باشند؟ کاهش رشد به عنوان کاهش برنامه‌ریزی‌شده تولید و مصرف به گونه‌ای تعریف می‌شود که زندگی عادلانه را تضمین کند. اصول کاهش رشد، مانند کفایت، همکاری و مراقبت، با اصول رشد حداکثرسازی، کالایی‌سازی و بهره‌وری در تضاد هستند. برای صنعت مد، که مسئول استخراج عظیم منابع و ایجاد زباله است، کاهش توان عملیاتی منابع و تضمین ایجاد ارزش عادلانه، چالش‌های پایداری را ایجاد می‌کند. در حالی که برخی از دولت‌ها و شرکت‌ها مصرف‌کنندگان را به خرید مسئولانه و کاهش زباله تشویق می‌کنند، برای تسهیل گذار به کاهش رشد، مسئولیت جمعی لازم است، که مستلزم تغییر اساسی در نحوه برخورد طراحان، تولیدکنندگان و برندها با زباله‌های مد است.
آیا شیوه‌های چرخشی به ایجاد یک صنعت عادلانه و منصفانه کمک می‌کند؟ آیا تولید لباس به صورت محلی و متفاوت از خرده‌فروشان “مد سریع” امکان‌پذیر است؟ بازیافت به عنوان یک بازنگری اساسی در رابطه ما با زباله در یک مطالعه اخیر، ما بررسی کردیم که چگونه عمل بازیافت چرخه‌ای مد – تبدیل خلاقانه و دلسوزانه لباس‌های دور ریخته شده یا ضایعاتی به چیزی با ارزش بالاتر – بازیگران صنعت را وادار می‌کند تا در رابطه خود با زباله‌های مد تجدید نظر کنند و به آن به عنوان منبعی سازگار با ارزش‌های رشدزدایی ارزش دهند. ما بررسی کردیم که چگونه بازیافت در موسسات – برندها، تولیدکنندگان، طراحان و سازمان‌های مردم‌نهاد – در ترکیه، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نساجی اروپا، انجام می‌شود.
لازم به ذکر است که در حالی که گفتگوها در مورد بازیافت – عمل تجزیه زباله‌های نساجی به مواد اولیه از طریق فرآیندهای مکانیکی یا شیمیایی – در دنیای مد رایج است، واقعیت دردناک این است که تنها 1٪ از لباس‌ها به لباس‌های جدید بازیافت می‌شوند، به این معنی که اکثر زباله‌های مد محکوم به باقی ماندن به عنوان زباله هستند. از سوی دیگر، از طریق بازیافت، زباله به عنوان یک منبع در نظر گرفته می‌شود. بازیافت به جای اینکه لباس‌ها را به عنوان یک بار مصرف ببینیم، ما را قادر می‌سازد تا سفر لباس‌هایمان و افراد و اکوسیستم‌های پشت آنها را درک و به آنها اهمیت دهیم.
تبدیل مواد غذایی دور ریخته شده به رنگ‌های طبیعی برای رنگ‌آمیزی پارچه، یا استفاده از پارچه بادبانی برای ساخت کیف دستی، از طریق خلاقیت، مواد، به اشتراک گذاری مهارت و مراقبت، ارزش ایجاد می‌کند. به عنوان بخشی از تلاش‌های رشد سبز، برخی از فعالان مد چرخشی با زباله به عنوان یک کالا رفتار می‌کنند و سعی می‌کنند از طریق کاهش کارآمد زباله، رشد را به حداکثر برسانند. با این حال، این با مهار رشد ناسازگار است. ما باید تولید منسوجات را کاهش دهیم و از زباله‌های نساجی موجود استفاده کنیم، نه اینکه فقط زباله‌های نساجی را به طور موثر دور بریزیم.
البته بازیافت مجدد هنوز یک عمل چرخه‌ای خاص است و دسترسی به منابع زباله برای ابتکارات، و همچنین عدم بودجه عمومی و حمایت سیاستی از پروژه‌ها، همچنان نگرانی‌های مهمی هستند. با این وجود، وقتی این امر در جوامع محلی، روایت‌های جدید در مورد مواد و مراقبت ریشه داشته باشد، بازیافت مجدد می‌تواند ارزش‌های رشدزدایی را در مد تقویت کند.
افزودن دیدگاه