کسب‌وکارهای نوپا:فکر تاسیس تلویزیون در ایران به سال ۱۳۳۵ خورشیدی بر می گردد. فردی به نام ” کازرونی”، اهل اصفهان که از یک خانواده ثروتمند بود و در خارج از کشور کارگردانی سینما خوانده بود به این فکر افتاد که در ایران تلویزیون تاسیس کند و از این طریق یک منبع درآمد مطمئنی را برای خود ایجاد کند.

حتی با شرکت های خارجی ای که فرستنده های تلویزیونی تولید می کردند وارد مذاکره شد اما این صحبت ها به نتیجه نرسید و توافقی انجام نشد.

اما تلاش برای واردکردن تلویزیون به ایران متوقف نشد و توسط افراد دیگری پی گرفته شد. در دهه ۱۳۳۰ ایجاد سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران مطرح شد، ولی عملی شدن این طرح تا سال ها به تعویق افتاد.

تولید تصویر، آن هم به صورت چند ساعت در روز، کار چندان ساده ای نبود و نیازمند سرمایه خصوصی و هفتگی بود. به همین دلیل “حبیب الله ثابت پاسال”، سرمایه دار بخش خصوصی، تأسیس یک فرستنده تلویزیونی را به دولت وقت پیشنهاد داد .

دولت نیز پیشنهاد او را پذیرفت و برای آن که کار جنبه قانونی داشته باشد، مجلس شورای ملی در تیر ماه سال ۱۳۳۷، ماده ای با چهار تبصره به تصویب رساند که به موجب آن، اجازه داده شد فرستنده تلویزیونی در تهران زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن ایجاد شود.

این فرستنده تا پنج سال از پرداخت مالیات معاف بود و تمام برنامه های آن از مقررات اداره کل انتشارات پیروی می کرد. نخستین فرستنده تلویزیون ایران در ساعت ۵بعد از ظهر جمعه ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۳۷، اولین برنامه خود را پخش کرد.

این فرستنده که تلویزیون ایران نامیده می شد در ابتدا هر روز، ازساعت ۱۸ تا ساعت ۲۲ برنامه داشت. پس ازآن بخش اخبار هم جزو برنامه ها قرار گرفت و تعدادی از مجریان فعالیت های خود را به عنوان گوینده اخبار و گزارشگر آغاز کردند.

برنامه های تلویزیون ایران از ابتدای پخش به صورت سیاه و سفید پخش میشد. تا اینکه در مهر ماه سال ۱۳۵۵ پخش رنگی برخی از برنامه های تلویزیونی و البته از شبکه دوم نیز آغاز شد.

گروه رسانه