کسب‌وکارهای نوپا:مراکز خرید سیلیکون ولی یکی از مهمترین مشاغل مرکز تولید ابزار فناوری جهان است.قدم زدن در مراکز خرید آسیایی آمریکایی در سیلیکون ولی، که از سال ۱۹۷۰ شروع شد، «نقطه عطفی از ادغام آسیایی‌آمریکایی‌ها در اقتصاد روستایی منطقه به جاسازی آنها در فناوری پیشرفته رو به رشد آن بود.از آنجایی که نیروی کار آسیایی آمریکایی ستون فقرات خط مونتاژ صنعت فناوری اولیه را تشکیل می داد، این کارگران یقه آبی عمدتاً آسیای جنوب شرقی در نزدیکی محل کار خود در سان خوزه شرقی مستقر شدند.

در سال ۱۹۸۲، آنها حضور خود را با افتتاح مرکز خرید ۱۵۰هزار فوت مربعی گرند سنچری و ساخت و ساز در حال انجام مرکز لیون پلازا به مساحت ۱۰۵هزار فوت مربع احساس کردند. در اواسط دهه ۱۹۹۰، دانشجویان بین المللی و متخصصان مهاجر از سرزمین اصلی چین، هنگ کنگ، تایوان و هند تقاضا برای نوع متفاوتی از مراکز خرید را افزایش دادند. لونگ آمام با اشاره به رواج فروشگاه ها و خدماتی که برای مشتریان چینی آمریکایی و ویتنامی آمریکایی در نظر گرفته شده است، می گوید: «این مراکز خرید، فضاهای سراسر آسیایی و از نظر قومیتی متنوع بودند که منعکس کننده شخصیت جامعه آسیایی آمریکایی در سن خوزه در آن دوره بودند.اما، در اواسط دهه ۱۹۹۰، دانشجویان بین المللی و متخصصان مهاجر از سرزمین اصلی چین، هنگ کنگ، تایوان و هند تقاضا برای نوع متفاوتی از مرکز خرید، در محله Berryessa را افزایش دادند.

مراکز خرید طبقه متوسط در این منطقه شامل Pacific Rim Plazas I و II است که لونگ آمام خاطرنشان می‌کند: «به‌عنوان مراکز خرید مدرن‌تر آمریکایی طراحی شده‌اند که تقریباً غیرقابل تشخیص از سایر مراکز در این منطقه هستند، به جز علائمموجود در آنکه به زبان آسیایی هستند. او می‌افزاید: «این مراکز خرید به تثبیت شهرت سیلیکون ولی به‌عنوان دروازه‌ای مهم برای مهاجران، مشاغل و سرمایه‌های مالی آسیایی کمک کردند.» مراکز خرید گران‌قیمت در اواخر دهه ۱۹۹۰ به شکوفایی خود ادامه دادند، زیرا شهرهایی مانند میلپیتاس، فرمونت و کوپرتینو به خانه‌ای برای جمعیت‌های طبقه متوسط و متوسط رو به بالا نسبت به قبل تبدیل شدند.

با این حال، رشد این مراکز خرید همچنین منعکس کننده «شکاف طبقاتی و قومی فزاینده ای است که در طول سال ها در میان آمریکایی های آسیایی-آمریکایی عمیق تر شده بود»، به ویژه در طول مشکلات اقتصادی سراسری در دهه ۲۰۰۰. لونگ آمام افزایش آهسته‌تر درآمد خانواده ویتنامی آمریکایی را در مقایسه با رفاه نسبتاً بیشتر آمریکایی‌های چینی و هندی آمریکایی برجسته می‌کند. او می نویسد: «در مواجهه با چنین تغییراتی، فضاهای چند قومیتی که زمانی مشترک بودند، تک قومی تر شدند و شکاف اجتماعی و فضایی بین دارندگان و نداشته ها بیشتر شد.

در واقع، آمریکایی‌های جنوب شرقی آسیایی کم‌درآمد، آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، و لاتین‌تبارها در این دوره با افزایش هزینه‌های زندگی «به‌کلی به حاشیه‌های دره رانده شدند». مهاجرت آنها را می توان در “زوال و عدم سرمایه گذاری” مراکز خرید آسیایی شرق سن خوزه مشاهده کرد.لونگ آمام مشاهده می کند که “وضعیت نامناسب بسیاری از مراکز خرید قدیمی” برای ساکنان محلی و سیاستمداران یک نقطه دردناک بود، در حالی که شهر ویتنام که در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد، طی چند سال یک شکست تجاری را نشان داد. خوب یا بد، مراکز خرید آسیایی سیلیکون ولی به این ترتیب به چیزی تبدیل شده‌اندکه لونگ آمام آن را «مخزن» برای «روایت‌های زندگی اجتماعی حومه‌ای آسیایی آمریکایی»می‌نامد.

گروه کسب وکار