عجیب‌ترین شغلی که تا به حال داشته‌اید چیست؟

کسب‌وکارهای نوپا:عجیب‌ترین شغلی که تا به حال داشته‌اید چیست؟ احتمالاً شغل شما هرچه که باشد با موارد عجیب و غریبی که به آنها اشاره میشود، قابل مقایسه نیست.بسیاری از ما شغل‌هایی داشته‌ایم که اکنون ترجیح می‌دهیم آنها را فراموش کنیم. در واقع، جهان ممکن است تا حد زیادی آنها را فراموش کرده باشد. در مراحل مختلف تاریخ، برخی از مشاغل آنقدر ناخوشایند بودند که به محض پیشرفت‌های تکنولوژیکی از بین رفتند.

برخی از وظایف کاری گذشته حتی امروزه بسیار خطرناک تلقی می‌شوند. در اینجا فقط چند نقش وجود دارد که مدت‌هاست از بین رفته‌اند یا به سادگی فراتر از شناخت تغییر کرده‌اند…

آرایشگر-جراح

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا آرایشگاه‌ها آن چوب آرایشگری قرمز و سفید نمادین را در بیرون نصب کرده‌اند؟ تصور می‌شود که این علامت تجاری به قرون وسطی برمی‌گردد، زمانی که آرایشگران نیز جراحی انجام می‌دادند – که آنها را به “جراح-آرایشگر” تبدیل می‌کرد. گفته می‌شود که رنگ قرمز و سفید چوب، خون و بانداژهای مرتبط با کار جراحان؛شغل آرایشگر را نیز نشان می‌دهد.

جارچی شهر

این روزها، مردم به راحتی می‌توانند اخبار را به صورت آنلاین دریافت کنند. برخی از افراد نسل‌های قدیمی‌تر ممکن است اخبار را از تلویزیون تماشا کنند، از رادیو به آن گوش دهند یا روزنامه بخوانند. بنابراین، مردم چگونه قبل از وجود هر یک از این رسانه‌های روزنامه‌نگاری در جریان امور قرار می‌گرفتند؟

حداقل از دوران قرون وسطی، گوش دادن به جارچی شهر برای شهروندان انگلیسی امری عادی بود. این فرد که در خیابان ایستاده بود، قبل از خواندن اخبار مهم برای رهگذران، زنگی را به صدا در می‌آورد.

جنبه صوتی آن مهم بود، زیرا بسیاری از مردم شهر نمی‌توانستند بخوانند. با این وجود، جارچی شهر همچنین اخبار کتبی را به تیرک درب مسافرخانه محلی می‌چسباند. به همین دلیل است که بسیاری از روزنامه‌ها شروع به گنجاندن کلمه “تیرک” در نام خود کردند.

میمون پودری

یکی از بزرگترین پیروزی‌های دریایی بریتانیا، نبرد ترافالگار در اکتبر ۱۸۰۵ بود. با این حال، در حالی که معاون دریاسالار هوراتیو نلسون مشهورترین معمار آن پیروزی بود، نادیده گرفتن نقش‌های حیاتی سایر دریانوردان بسیار آسان است.

این افراد شامل «میمون‌های باروتی» بودند – پسران جوانی که در گرماگرم نبرد، مرتباً باروت تازه را به توپخانه کشتی‌ها حمل می‌کردند. این پسران ممکن است ۱۲ ساله باشند و عمدتاً به دلیل سرعت چشمگیرشان برای این کار انتخاب شدند.

آزمایش‌کننده سرسره آبی

البته امروزه، وسایل بازی پارک‌های موضوعی قبل از اینکه برای عموم آزاد شوند، آزمایش‌های مختلفی را پشت سر می‌گذارند. با این حال، تصور کنید که موش آزمایشگاهی برای یک وسیله بازی هستید که طبق استانداردهای مدرن، از قبل تحت بررسی‌های ایمنی کمی قرار گرفته است.

این اتفاقی بود که برای اندی مولویهیل افتاد وقتی که در سال ۱۹۸۵ حلقه توپ‌بال، یک سرسره آبی سرپوشیده در ورنون، نیوجرسی، را آزمایش کرد. حلقه توپ‌بال به دلیل حلقه عمودی‌اش که شبیه ترن هوایی بود، به این نام خوانده می‌شد.

حلقه توپ‌بال به دلیل تعداد زیاد آسیب‌هایی که افراد متحمل شدند، فقط به مدت یک ماه باز بود. حتی وقتی مولویهیل آن را به صورت آزمایشی امتحان کرد، لباس محافظ هاکی روی یخ پوشیده بود.

غواص اسب

در اواخر قرن نوزدهم، ویلیام «دکتر» کارور، نمایش‌دهنده، نمایش «شیرجه با اسب» را طراحی کرد. در این نمایش، اسبی از سکویی بلند – که گاهی تا ۶۰ فوت ارتفاع داشت – به درون یک استخر بزرگ آب شیرجه می‌رفت و جمعیت تماشا می‌کردند.

بسیاری از نمایشگاه‌ها شامل انسانی بود که سوار بر اسب بود و شیرجه می‌زد. برخی از سوارکاران (که به طور غیررسمی «غواصان اسب» نامیده می‌شوند)، از جمله لورنا کارور و سونورا وبستر، عملاً به افراد مشهور تبدیل شدند.

نمایش‌های شیرجه با اسب از دهه ۱۹۲۰ تا دهه ۱۹۷۰ به طور منظم در اسکله استیل نیوجرسی برگزار می‌شد. در سال ۲۰۱۲، وین پاسل، رئیس و مدیر اجرایی وقت انجمن بشردوستانه ایالات متحده، شیرجه با اسب را «ایده‌ای به شدت احمقانه» خواند.

گروه کسب وکار