کسب‌وکارهای نوپا: کَرِه گرفتن از هوا !یک واقعیت علمی است.یک استارت آپ به معنای واقعی کلمه از هوای رقیق کره درست می کند. این شرکت با استفاده از مجموعه‌ای از روش‌های بیوشیمیایی، در حال توسعه روش‌هایی برای ساخت چربی‌ها از دی اکسید کربن گرفته‌شده از هوا و هیدروژن از آب ، بدون نیاز به حیوانات، گیاهان یا زمین‌های کشاورزی است. مغزهای پشت این ابتکارکه ساور نام دارند، شرکتی است که زیر چترموسسه اورکا ساینس اداره می شود و از سوی میلیاردر بیل گیتس حمایت مالی می شود. با حذف کشاورزی از معادله، هدف کاهش میزان انتشار گلخانه ای تولید شده توسط کشاورزی است که تا ۸.۵ درصد از انتشار جهانی را تشکیل می دهد. گیتس در یک پست وبلاگی درباره این کار توضیح داد: «این فرآیند هیچ گاز گلخانه‌ای آزاد نمی‌کند و از زمین کشاورزی و کمتر از یک هزارم آبی که کشاورزی سنتی استفاده می‌کند ،بهره میگیرد. یکی از جدیدترین محصولات ساور کره است که به گفته بیل، طعمی شبیه به کره واقعی دارد. گیتس افزود: «مهمتر از همه، طعم بسیار خوبی دارد – مانند طعم واقعی، زیرا از نظر شیمیایی چنین است. او گفت: «باورم نمی شد که کره واقعی نمی خوردم. چربی ها به سادگی از زنجیره های مختلفی از اتم های کربن و هیدروژن ساخته می شوند. می‌توان این بلوک‌های سازنده شیمیایی را از آب و هوا به‌دست آورد و سپس از فرآیندهای بیوشیمیایی برای تبدیل آن‌ها به چربی‌هایی استفاده کرد که از نظر مولکولی با چربی‌های موجود در حیوانات و گیاهان یکسان هستند.

ساوور در کنار شکل دادن به چربی‌هایی مانند چربی‌های موجود در گوشت، کره و شیر، به دنبال حل مشکل روغن پالم، پرمصرف‌ترین چربی گیاهی در جهان است که تأثیر زیادی بر دنیای طبیعی دارد. اورکا ساینس به همراه دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا – ارواین سال گذشته مقاله ای را در ژورنال Nature Sustainability منتشر کرد که در آن چشم انداز خود را در مورد اینکه چگونه بسیاری از چربی های غذایی را می توان به طور مصنوعی سنتز کرد، توضیح داد. آنها نشان دادند که چربی های حیوانی پرورش یافته در مزرعه حدود ۱ تا ۳ گرم (0.0۴ تا 0.۱ اونس) دی اکسید کربن در هر هزار کالری ایجاد می کنند، در حالی که می توانند همان مقدار چربی های آزمایشگاهی را با کمتر از یک گرم انتشار معادل تولید کنند. سنتز در مقیاس بزرگ مولکول های خوراکی از طریق روش های شیمیایی و بیولوژیکی بدون مواد اولیه کشاورزی یک امکان بسیار واقعی است. استیون دیویس، نویسنده اصلی مطالعه و استاد علوم سیستم زمین در UC Irvine، در بیانیه‌ای گفت: چنین «غذایی بدون مزرعه» می‌تواند از مقادیر زیادی از انتشارات گرمایش آب و هوا جلوگیری کند و در عین حال از زمین‌های تنوع زیستی که در غیر این صورت ممکن است برای مزارع پاک شود، محافظت کند. .

دیویس افزود: “من این ایده را دوست دارم که برای هر چیزی که می خوریم به فتوسنتز وابسته نباشیم.” در هر مقیاسی که باشد، سنتز مواد غذایی رقابت بین اکوسیستم‌های طبیعی و کشاورزی را کاهش می‌دهد و در نتیجه از بسیاری از هزینه‌های زیست‌محیطی کشاورزی جلوگیری می‌کند. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها مقرون‌به‌صرفه‌کردن فرآیند است، در نتیجه قیمت بالقوه آن کاهش می‌یابد و برای مصرف‌کنندگان جذاب‌تر می‌شود. با این حال، محققان گفته اند که افزایش مقیاس تولید نباید از نظر تئوری مشکل ساز باشد. “زیبایی چربی ها این است که می توانید آنها را با فرآیندهایی که شامل زیست شناسی نمی شوند سنتز کنید. همه چیز شیمی است، و به همین دلیل، می توانید در فشارها و دماهای بالاتری کار کنید که کارایی عالی را ممکن می کند. بنابراین می‌توانید راکتورهای بزرگی برای انجام این کار در مقیاس بزرگ بسازید.»

گروه آموزش