کسب‌وکارهای نوپا:آدامس بدین صورت تولید شد که در اواخر دهه ۱۸۴۰میلادی، جان کرتیس اولین صمغ تجاری درخت صنوبر را با جوشاندن رزین، سپس برش دادن آن به نوارهایی که با نشاسته ذرت پوشانده شده بودند، ساخت تا از چسبیدن آنها به یکدیگر جلوگیری کند. در اوایل دهه ۱۸۵۰، کورتیس اولین کارخانه آدامس جویدنی جهان را در پورتلند، مین ساخت. همانطور که مشخص شد، رزین صنوبر برای تولید آدامس ایده‌آل نبود: طعم خوبی نداشت و هنگام جویدن شکننده می‌شد. کورتیس و دیگرانی که پس از او وارد تجارت آدامس شده بودند، متعاقباً به موادی مانند موم پارافین روی آوردند. پیشرفت کلیدی بعدی زمانی رخ داد که یک مخترع در نیویورک، توماس آدامز، از طریق آنتونیو لوپز د سانتا آنا، رئیس‌جمهور تبعیدی مکزیک، دستانش را به دست گرفت. نحوه ارتباط این دو مرد دقیقاً مشخص نیست، اگرچه آنها پس از ورود سانتا آنا به ایالات متحده پس از اواسط دهه ۱۸۵۰با یکدیگر در تماس بودند. (پیش از آن، او نیروهای مکزیکی را در نبرد آلامو در سال ۱۸۳۶رهبری کرد و چندین دوره به عنوان رئیس جمهور مکزیک خدمت کرد.) سانتا آنا برای توسعه شیک و جایگزینی برای لاستیک کمک می خواست و معتقد بود که ثروتی که او به دست آورد او را قادر به بازگشت می کند.بدین صورت او دوباره می تواندبه قدرت در وطن خود برسد.

اما زمانی که کار او نتوانست نتایج مطلوب را به همراه داشته باشد، سانتا آنا پروژه را رها کرد. آدامز در نهایت متوجه شد که به جای تلاش برای ایجاد یک جایگزین لاستیکی، می تواند از چیکل برای تولید نوع بهتری از آدامس استفاده کند. او شرکتی را تأسیس کرد که در اواخر دهه ۱۸۸۰، به گفته ماتیوز، آدامس تولید می کرد که در سراسر کشور فروخته می شد. چیکل که از مکزیک و آمریکای مرکزی به ایالات متحده وارد می شد، به عنوان ماده اصلی در آدامس استفاده می شد تا اینکه در اواسط دهه ۱۹۰۰اکثر تولید کنندگان آن را با مواد مصنوعی جایگزین کردند.

با شکل‌گیری این تحولات در زمینه تولید آدامس؛ در قرن بیستم جویدن آدامس ویلیام ریگلی جونیور را به یکی از ثروتمندترین مردان آمریکا تبدیل کرد. ریگلی کار خود را به عنوان فروشنده صابون در زادگاهش فیلادلفیا آغاز کرد. پس از نقل مکان به شیکاگو در سال ۱۸۹۱، شروع به ارائه مشوق هایی به صاحبان فروشگاه ها کرد تا محصولاتش را ذخیره کنند، مانند قوطی های بیکینگ پودر رایگان با هر سفارش برای آدامس. او درهنگامی که بیکینگ پودر از صابون بیشتر بود، آن را فروخت و در بسته های رایگان آدامس به عنوان تبلیغ اضافه کرد. در سال ۱۸۹۳، او دو برند جدید آدامس به نام‌های Juicy Fruit و Wrigley’s Spearmint را راه‌اندازی کرد. از آنجایی که حوزه آدامس‌ها مملو از رقبا شده بود، ریگلی تصمیم گرفت محصولاتش را با صرف هزینه‌های سنگین برای تبلیغات و بازاریابی مستقیم برجسته کند. در سال ۱۹۱۵، شرکت ریگلی کمپینی را آغاز کرد که در آن نمونه‌های رایگان آدامس خود را برای میلیون‌ها آمریکایی که در دفترچه‌های تلفن فهرست شده بودند ارسال کرد. تبلیغ دیگری شامل ارسال آدامس برای کودکان آمریکایی در دومین تولد آنها بود.

فرانک فلیر که شرکتش از حدود سال ۱۸۸۵آدامس تولید می‌کرد، چیزی متفاوت از رقبای خود می‌خواست و سال‌ها روی محصولی کار کرد که می‌توانست به حباب تبدیل شود. او در سال ۱۹۰۶آدامس حبابی ساخت که آن را Blibber-Blubber نامید، اما ثابت شد که خیلی چسبنده است. در سال ۱۹۲۸، یکی از کارمندان فلیر به نام والتر دیمر سرانجام فرمول موفقی را برای اولین آدامس حباب تجاری به نام دابل حباب ابداع کرد. امروزه آدامس در اشکال و طعم های مختلف به فروش می رسد. اگرچه متأسفانه، آدامس سه غذای ویلی ونکا – که گفته می شود طعمی شبیه سوپ گوجه فرنگی، رست بیف و پای زغال اخته دارد – هنوز به واقعیت تبدیل نشده است.

گروه کسب و کار